وصیت میکنم وقتی که مردم به شهر عاشقان خاکم سپارید و بر سر قبرم بید مجنون بکارید...

وصیت میکنم وقتی که مردم پاهایم را از تابوت بیرون آورید تا همه مردم شکاف های کف پاهایم را ببینند که چقدر در انتظار بودم که ...

موهایم را پریشان کنید تا همه بدانند که چقدر در انتظار نشستم که امیدی به شانه کردن موهایم نداشتم

یک شمعی بر سر قبرم بگذارید تا به جای یارم برای من گریه کند و هنگام وداع با من هرگز خداحافظی نکنید که امیدی به برگشتن در این شهر پر عشق و عاطفه دارم...